PK / 2014

''Anladım ki iki Tanrı var...
  Birincisi bizi yaratan Tanrı..
  İkincisi insanların yarattığı Tanrı''

''Ben hangi Tanrı'ya dua edeceğim?
  Ellerimi göklere açıp dua mı edeyim?
  Yoksa ayaklarının dibine secde mi edeyim?
  Hangi kitabı takip edeyim?
  Bazısı ineğe dua et diyor, bazısı ineği kurban et..
  Bazısı gün doğumunda yemek ye diyor, bazısı gün batımında..
  Bazısı salı günü oruç tut diyor, bazısı cumartesi, bazısı pazar..
  Hangi Tanrı bana yardım edecek? ''

PK, işte bunları soruyor film boyu. Uzaydan geliyor PK. Hindistan'ın tam göbeğine.. Hiç yalan söylenmeyen, çıplak dolaşılan, seksin, öpüşmenin ayıp olmadığı bir gezegen onunkisi..
Haliyle dünyamıza şaşırıp kalıyor. Film boyunca asıl sorguladığı ve işin içinden çıkamadığı ise dinler.. Deist bir yaklaşımı var PK'nın. Tanrı ile insanın arasına kimsenin girmemesi gerektiği yönünde. Özellikle din simsarlarına karşı çıkıyor. 
Çocukluğumuzdan beri bize korkuyla öğretilen inançlar, kurallar, dinin hayatımızı etkileyişi ve din ticareti yapanlar. 
PK, bunları akıllıca sorularla öyle bir yerle bir ediyor ki.. Bu yerle bir ediş ancak bu kadar naiflikle, bu kadar tatlılıkla yapılabilir. 
Benim şimdiye kadar bu konularda okuduğum tüm kitaplar, yazılar, seyrettiğim tüm filmler PK nın sorgulayış biçimi karşısında eksik kaldı.
Filmin içinde çok güzel bir aşk öyküsü de var. Hem de şahane Brugge manzaraları eşliğinde yaşanan.
Hint danslarından hoşlanıyorsanız o da var...
Aamir Khan döktürüyor PK rolu ile.
Ah bu Hintliler..Anlatmak istediklerini hep böyle nafilikle anlatan, bir o kadar da çok zeki insanlar. Bayılıyorum ben onlara. Hint filmlerine de keza..
Filmi kesinlikle tavsiye ediyorum. Hele gündemin üstümüze üstümüze geldiği, kaçacak yer aradığımız bu günlerde ruhunuza o kadar iyi gelecek ki..
Belki beni duyar PK...Çünkü demişti ki '' Ben her gün dünyaya el sallayacağım''...
Bizim ülkemize de gelsene PK. Sana çok ihtiyacımız var.